...η ζωή συνεχίζεται, με πείσμα, με ομορφιά...
φωτογραφίες απο τον ΣΤ, 22 Μαρτίου 2009
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
...για τον αποκλεισμό της πορθμιακής γραμμής Περάματος-Σαλαμίνας....
απο periodikobakilos.blogspot.com
Εμείς, σκόρπια άτομα, πολίτες που μεγαλώσαμε, ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε στο νησί της Σαλαμίνας αποφασίζουμε, εν πλήρη συνειδήσει, να σταθούμε αλληλέγγυοι στον δυναμικό αγώνα των ριζοσπαστικών κατοίκων του Περάματος περί αποκλεισμού της πορθμιακής γραμμής Πέραμα/Σαλαμίνα και να κάνουμε οτι περνάει απ' το χέρι μας ώστε να τον εντείνουμε. Εμείς, που έχουμε βιώσει επί σειρά δεκαετιών τον οικονομικό και ψυχολογικό εκβιασμό από την αδίστακτη κάστα των πλοιοκτητών του νησιού, θεωρούμε χρέος μας να τον υποστηρίξουμε ελπίζοντας ταυτόχρονα πως θα αποτελέσει την έναρξη μιας ευρύτερης πολεμικής που θα στρέφεται ενάντια σε αυτούς τους συσσωρευτές ανεξέλεγκτου πλούτου. Σε αυτούς που κρατούν τους ντόπιους όμηρους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για εργασία, σπουδές, κοινωνικές επαφές κ.α. Ο αγώνας τους μας αφορά, γιατί παρόλο που η όλη κινητοποίηση προήλθε από δημοτικές παρατάξεις, έχει τη δυναμική να τις ξεπεράσει, να πάρει μια αντι-ιεραρχική μορφή και τελικά να ενώσει κι όχι να χωρίσει τους εκμεταλλευόμενους κατοίκους ων δύο πλευρών (Σαλαμίνα - Πέραμα) ώστε και τελικά να στραφεί ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ουσιαστικά, λοιπόν, μιλάμε για έναν αγώνα ταξικό και ταυτόχρονα ακηδεμόνευτο. Τα παραδείγματα είναι επιβεβαιωτικά των απόψεων μας: - Ποιός αρνείται το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος με τις εκάστοτε υπουργικές αποφάσεις έχουν χαρίσει στους πλοικτήτες απλόχερα προνόμια φοροαπαλλαγών καθώς και το γεγονός πως με διάφορα τεχνάσματα και πεσκέσια επιβάλλουν τις απανωτές αυξήσεις στις τιμές των ναύλων; ( τα μηνιαία έξοδα μετακίνησης ι.χ ενός εργαζόμενου φτάνουν τα 300Ευρώ) -Ποιός αρνείται το γεγονός του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών υπαλλήλων (εφοριακών, λιμενικών, αστυνομικών, και άλλων διοικητικών υπαλλήλων) παρέχοντάς τους ελεύθερη και δωρεάν επιβίβαση; -Ποιός αρνείται το γεγονός πως οι πλοιοκτήτες πρόθυμα κάνουν παραχωρήσεις και ειδικές ρυθμίσεις σε επιχειρηματίες (βλέπε τιμολογικό καθεστώς για μεταφορά υλικών από το νταμάρι στο Μπατσί) ενώ στο λαό της Σαλαμίνας αρνούνται πεισματικά να εκδόσουν έστω και μια ελάχιστη εκπτωτική μηνιαία κάρτα; Δηλωτική κατάσταση του πλέγματος εξουσίας στο οποίο εμπλέκεται ερήμην μας η θεωρούμενη ελίτ του νησιού, αποτελεί η θεατρινίστικη και δουλική υποστήριξη των δύο δημάρχων προς τα συμφέροντα των κοινοπραξιών. Η απόπειρά τους να σπάσουν τον αποκλεισμό του πορθμείου δηλώνει πέρα απ' τα άλλα μία ασέβεια προς το πρόσωπο των Περαματιωτών και έναν χυδαίο τοπικισμό ψηφοθηρικού τύπου που δεν μας εκφράζει. Στην πρόφαση και στο προσωπείο του αγανακτισμένου και ταλαιπωρημένου πολίτη απαντάμε πως δεν είμαστε όμηροι των Περαματιωτών αλλά όμηροι των αφεντικών. Όσο τολμηρό κι αν ακούγεται, ήρθε η ώρα να ανοίξει σε πρώτο επίπεδο ένα πλαίσιο διαλόγου περί της δημιουργίας μιας ναυτιλιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, στην οποία μέτοχοι θα είναι οι ίδιοι οι ντόπιοι Σαλαμίνιοι και Περαματιώτες, ισότιμα και αντιεραρχικά. Σκοπός του εγχειρήματος δε θα αποτελεί η επιδίωξη του κέρδους αλλά η αδιαμεσολάβητη ικανοποίηση της πάγιας ανάγκης για μεταφορά των νησιωτών προς το κέντρο και το αντίθετο. Θεωρούμε πως η πρωτοβουλία αυτή θα αποτελέσει ένα μάθημα αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται ελεύθερη κι οργανωμένη.
διαβάστε στο....http://periodikobakilos.blogspot.com/2009/03/blog-post_6612.html
Εμείς, σκόρπια άτομα, πολίτες που μεγαλώσαμε, ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε στο νησί της Σαλαμίνας αποφασίζουμε, εν πλήρη συνειδήσει, να σταθούμε αλληλέγγυοι στον δυναμικό αγώνα των ριζοσπαστικών κατοίκων του Περάματος περί αποκλεισμού της πορθμιακής γραμμής Πέραμα/Σαλαμίνα και να κάνουμε οτι περνάει απ' το χέρι μας ώστε να τον εντείνουμε. Εμείς, που έχουμε βιώσει επί σειρά δεκαετιών τον οικονομικό και ψυχολογικό εκβιασμό από την αδίστακτη κάστα των πλοιοκτητών του νησιού, θεωρούμε χρέος μας να τον υποστηρίξουμε ελπίζοντας ταυτόχρονα πως θα αποτελέσει την έναρξη μιας ευρύτερης πολεμικής που θα στρέφεται ενάντια σε αυτούς τους συσσωρευτές ανεξέλεγκτου πλούτου. Σε αυτούς που κρατούν τους ντόπιους όμηρους, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τους για εργασία, σπουδές, κοινωνικές επαφές κ.α. Ο αγώνας τους μας αφορά, γιατί παρόλο που η όλη κινητοποίηση προήλθε από δημοτικές παρατάξεις, έχει τη δυναμική να τις ξεπεράσει, να πάρει μια αντι-ιεραρχική μορφή και τελικά να ενώσει κι όχι να χωρίσει τους εκμεταλλευόμενους κατοίκους ων δύο πλευρών (Σαλαμίνα - Πέραμα) ώστε και τελικά να στραφεί ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ουσιαστικά, λοιπόν, μιλάμε για έναν αγώνα ταξικό και ταυτόχρονα ακηδεμόνευτο. Τα παραδείγματα είναι επιβεβαιωτικά των απόψεων μας: - Ποιός αρνείται το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος με τις εκάστοτε υπουργικές αποφάσεις έχουν χαρίσει στους πλοικτήτες απλόχερα προνόμια φοροαπαλλαγών καθώς και το γεγονός πως με διάφορα τεχνάσματα και πεσκέσια επιβάλλουν τις απανωτές αυξήσεις στις τιμές των ναύλων; ( τα μηνιαία έξοδα μετακίνησης ι.χ ενός εργαζόμενου φτάνουν τα 300Ευρώ) -Ποιός αρνείται το γεγονός του δούναι και λαβείν μεταξύ κρατικών υπαλλήλων (εφοριακών, λιμενικών, αστυνομικών, και άλλων διοικητικών υπαλλήλων) παρέχοντάς τους ελεύθερη και δωρεάν επιβίβαση; -Ποιός αρνείται το γεγονός πως οι πλοιοκτήτες πρόθυμα κάνουν παραχωρήσεις και ειδικές ρυθμίσεις σε επιχειρηματίες (βλέπε τιμολογικό καθεστώς για μεταφορά υλικών από το νταμάρι στο Μπατσί) ενώ στο λαό της Σαλαμίνας αρνούνται πεισματικά να εκδόσουν έστω και μια ελάχιστη εκπτωτική μηνιαία κάρτα; Δηλωτική κατάσταση του πλέγματος εξουσίας στο οποίο εμπλέκεται ερήμην μας η θεωρούμενη ελίτ του νησιού, αποτελεί η θεατρινίστικη και δουλική υποστήριξη των δύο δημάρχων προς τα συμφέροντα των κοινοπραξιών. Η απόπειρά τους να σπάσουν τον αποκλεισμό του πορθμείου δηλώνει πέρα απ' τα άλλα μία ασέβεια προς το πρόσωπο των Περαματιωτών και έναν χυδαίο τοπικισμό ψηφοθηρικού τύπου που δεν μας εκφράζει. Στην πρόφαση και στο προσωπείο του αγανακτισμένου και ταλαιπωρημένου πολίτη απαντάμε πως δεν είμαστε όμηροι των Περαματιωτών αλλά όμηροι των αφεντικών. Όσο τολμηρό κι αν ακούγεται, ήρθε η ώρα να ανοίξει σε πρώτο επίπεδο ένα πλαίσιο διαλόγου περί της δημιουργίας μιας ναυτιλιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, στην οποία μέτοχοι θα είναι οι ίδιοι οι ντόπιοι Σαλαμίνιοι και Περαματιώτες, ισότιμα και αντιεραρχικά. Σκοπός του εγχειρήματος δε θα αποτελεί η επιδίωξη του κέρδους αλλά η αδιαμεσολάβητη ικανοποίηση της πάγιας ανάγκης για μεταφορά των νησιωτών προς το κέντρο και το αντίθετο. Θεωρούμε πως η πρωτοβουλία αυτή θα αποτελέσει ένα μάθημα αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται ελεύθερη κι οργανωμένη.
διαβάστε στο....http://periodikobakilos.blogspot.com/2009/03/blog-post_6612.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)