Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Πρόσφατα
έλαβε χώρα περιστατικό όπου τρεις κυνηγοί εντοπίστηκαν να κυνηγούν στον
υγροβιότοπο του Βουρκαρίου. Στην περιοχή του υγροβιοτόπου τυπικά δεν έχει ακόμα
υπάρξει απαγορευτική διάταξη για τέτοια δραστηριότητα. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε
τίποτα το αυτονόητο γεγονός ότι το κυνήγι σε μια τόσο οικολογικά ευαίσθητη περιοχή
είναι μια καταστροφική πρακτική. Καταστροφική όχι μόνο για την περιοχή με την
στενή έννοια, αλλά και για όλους τους Μεγαρείς και για τον τόπο μας.
Να
υπενθυμίσουμε ότι:
Στο Προεδρικό Διάταγμα για την
προστασία του Βουρκαρίου με το οποίο χαρακτηρίζεται η περιοχή του υγροβιοτόπου ως
«Περιφερειακό Πάρκο», προβλέπεται ρητά η καθολική απαγόρευση του κυνηγιού (όπως
επίσης και της βόσκησης και της κοπής δένδρων) σε όλες ανεξαιρέτως τις ζώνες
προστασίας περιμετρικά του υγροβιοτόπου.
Το
γεγονός λοιπόν ότι το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στο
Φ.Ε.Κ. -διαδικασία που ως γνωστόν καθυστέρησε λόγω του πρόσφατου ανασχηματισμού,
αφού άλλαξαν οι Υπουργοί Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και αυτό είχε ως συνέπεια
να μην μπορεί το σχετικό ΦΕΚ (το οποίο μάλιστα βρισκόταν ήδη για ημέρες στο
Εθνικό Τυπογραφείο έτοιμο προς δημοσίευση) να δημοσιευθεί τότε καθώς είχε ακόμα
τις υπογραφές και τα ονόματα των προηγούμενων Υπουργών Περιβάλλοντος και
Πολιτισμού, αλλά να επιστρέψει τελικά στα δύο Υπουργεία για να υπογραφεί πλέον
από τους νυν Υπουργούς και μετά να δημοσιευθεί- δεν σημαίνει ότι έως τότε η
περιοχή έπαψε ξαφνικά να αποτελεί ένα ευαίσθητο και ευπαθές οικοσύστημα που
χρήζει προστασίας.
Ο υγροβιότοπος
του Βουρκαρίου αποτελεί πλέον έναν τόπο όπου επισκέπτονται σχολεία, σύλλογοι,
φορείς αλλά και μεμονωμένοι πολίτες όχι μόνο από την περιοχή των Μεγάρων αλλά
και από την υπόλοιπη Αττική. Είναι μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους και ο
μεγαλύτερος μεταναστευτικός σταθμός πτηνών στη Δυτική Αττική που θα πρέπει να
προστατεύεται πρώτα και κύρια από εμάς τους ίδιους τους κατοίκους της ευρύτερης
περιοχής του Δήμου Μεγαρέων.
Είναι
αλήθεια βέβαια ότι είχαμε για χρόνια να δούμε κυνηγό στην περιοχή του
υγροβιοτόπου, επειδή πράγματι υπήρξε μεγάλη ευαισθητοποίηση τόσο από τους περίοικους
όσο και από την τοπική κοινωνία αλλά και τα μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου
Μεγάρων. Και αξίζει να θυμίσουμε εδώ την υπερπολύτιμη συνεισφορά του εν λόγω
συλλόγου στο πότισμα του λόφου του Περάματος Μεγάρων στο Βουρκάρι, με την δωρεά
της μεταλλικής δεξαμενής νερού αλλά και την καταλυτική βοήθεια στα περισσότερα
ποτίσματα κατά την διάρκεια της πρώτης καλοκαιρινής περιόδου μετά την αναδάσωσή
του.
Αποτρεπτικά
επίσης λειτουργούν και οι απαγορευτικές πινακίδες που έχουν τοποθετηθεί
περιμετρικά του Βουρκαρίου από τους τοπικούς συλλόγους με την αρωγή του
Δασαρχείου Μεγάρων καθώς και η απαγορευτική πινακίδα που έχει τοποθετηθεί στο
κέντρο της χερσαίας αλοφυτικής έκτασης από το 3ο Κ.Σ.Α. (βλέπετε σχετικές συνημμένες φωτογραφίες). Θυμίζουμε επίσης, ότι το κυνήγι έχει
απαγορευτεί στον λόφο του Αγίου Γεωργίου και στο σκεπτικό της απόφασης
μνημονεύεται χαρακτηριστικά το γεγονός ότι συνορεύει με το Βουρκάρι, τον
υγροβιότοπο των Μεγάρων με την πλούσια ορνιθοπανίδα από σπάνια και
προστατευόμενα είδη πτηνών.
Θεωρούμε
ότι ο Κυνηγετικός Σύλλογος και το Δασαρχείο Μεγάρων θα πρέπει να αναλάβουν
άμεσα πρωτοβουλία για την απαγόρευση του κυνηγιού στην περιοχή έως ότου υπάρξει
και η επίσημη θεσμοθέτηση του ειδικού καθεστώτος νομικής προστασίας του με την
δημοσίευση του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος. Ο Συντονιστικός Φορέας των
Συλλόγων για την Προστασία του Βουρκαρίου έχει ήδη προβεί σε ανάλογες ενέργειες
και προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και αναμένουμε ουσιαστικές εξελίξεις.
Ο
υγροβιότοπος του Βουρκαρίου και γενικότερα το φυσικό περιβάλλον της Μεγαρίδας ανήκει
σε όλους μας. Έχουμε λοιπόν χρέος να το παραδώσουμε αλώβητο στα παιδιά μας και
στις επόμενες γενιές.
