Οι ενέργειες αυτές είναι βέβαια υποδηλωτικές του ηθικού και πνευματικού επιπέδου των προσώπων που τις εκτελούν. Είναι όμως και δηλωτικές μιας κατάστασης συγκεκαλυμμένης ανοχής που για χρόνια αποτελούσε μια πραγματικότητα στην περιοχή των Μεγάρων. Έτσι η απαράδεκτη αυτή κατάσταση επιβίωσε και επεκτάθηκε.
Αυτή είναι η αρνητική πλευρά της πραγματικότητας.
Βλέπουμε όμως ότι αυτά πια δεν περνούν απαρατήρητα. Πολύ δε περισσότερο, προκαλούν πλέον την οργή και τον αποτροπιασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων που κατοικούν αυτό τον τόπο. Και αυτή είναι η θετική όψη της κατάστασης.
Ας μετατρέψουμε αυτή την οργή σε συγκροτημένη αντίδραση. Ας ανατρέψουμε, με την μή-ανοχή μας, τις αντικοινωνικές εγωιστικές και εγωκεντρικές πρακτικές. Ας πιέσουμε τους δημόσιους φορείς και υπηρεσίες να πράξουν πια, και με αποτελεσματικό τρόπο. Με μαζική και καθολική αποφασιστικότητα να διεκδικήσουμε τα Μέγαρα που αξίζει να ζούμε.
Η προστασία και αναβάθμιση των Μεγάρων βρίσκεται και στα δικά μας χέρια.
