Έχουν βάλει στο μάτι τον τόπο μας, που είναι περιοχή - φιλέτο, και μας τον αρπάζουν κομμάτι - κομμάτι! Για να κερδοσκοπούν με απληστία και χωρίς σταματημό. Πόλεμο έχομε, δεν το καταλάβατε ακόμη; Και στον πόλεμο οι ζωντανοί αντιστέκονται. Μέχρις εσχάτων. Να, όπως κάναμε παλαιότερα, οι Μεγαρείς, με κατασταλτικές κρατικές δυνάμεις πολύ ισχυρότερες, αφού ίσχυε στρατιωτικό καθεστώς και στρατιωτικός νόμος. Τότε που τα Μέγαρα έγιναν σύμβολο αντιστάσεως και αγώνα..."
Αλκιβιάδης Ι. Μπεναρδής
"ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΑΓΩΝΙΖΩΝΤΑΝ...
Πως κατήντησε έτσι ο λαός αυτής της πόλεως... Ας γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω. Οκτώβριος 1973... Οι Μεγαρείς αγωνίζονται να αποτρέψουν την εγκατάσταση θηριωδών βιομηχανιών στην περιοχή τους. Αρνούνται, όπως λένε, να δηλητηριασθή η θάλασσα, ο αέρας και η γη τους, αρνούνται να γίνουν δουλοπάροικοι του κεφαλαίου, αρνούνται να αποδεχτούν την βιομηχανοποίηση της περιοχής του Σαρωνικού, 'το έγκλημα του αιώνος', όπως το αποκαλούν.
Ο Αντιδήμαρχος Μεγαρέων κ. Κων. Παπαλευθέρης παραιτείται. Τότε υπήρχε φιλότιμο στην πόλη. Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνος διοργανώνει, παρά την γενική απαγόρευση, συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στις 14 Οκτωβρίου, στην κεντρική πλατεία Μεγάρων, με ώραν ενάρξεως την 6η Μεταμεσημβρινή... Ώρα 6.00΄και η πλατεία πλημμυρίζει από κόσμο. Λίγο μετά ξεχειλίζουν από διαδηλωτές οι γύρω δρόμοι. (Μετά την συγκέντρωση, το Ασσοσιέϊτεντ Πρές μετέδωσε, ότι 12.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στα Μέγαρα, διαμαρτυρόμενα για την ίδρυση βιομηχανιών στην περιοχή τους!). Ο παλμός πρωτοφανής. Συνθήματα που για πρώτη φορά ακούγονται από την επιβολή της δικτατορίας. 'Έξω το κεφάλαιο'. 'Έξω η χολέρα'. 'Αυτό το χώμα είναι δικό μας'... Ένα κατάμαυρο πανώ έχει τσιμινιέρες, δίπλα τους μια νεκροκεφαλή και γράφει μ' άσπρα γράμματα: 'Προς Θεού, τα παιδιά μας!'...
...Επιχειρεί να εκφωνήση λόγο ο νομάρχης Ι.Κατρίτσιος. Μια λέξη λέει, δέκα συνθήματα ακούγονται για απάντηση.'Νομάρχη, μας κορόϊδεψες'...'Όχι υποσχέσεις'...'Λαέ, διωξ' τους, μπορεις'κ.α. Τα ίδια και στην απόπειρα εκφωνήσεως λόγου από μέρους του δημάρχου, που 'κοκκίνιζε, ίδρωνε και έσφιγγε το μικρόφωνο'. Πλην του Παπαλευθέρη, οι λοιποί ομιλητές διακόπτονται από σγυρίγματα, αποδοκιμασίες, φωνές και παρατεταμένα βουητά: 'ου,ου,ου...'.
Τι απέγινε αυτός ο λαός που ξεσηκώθηκε, άρπαξε ξύλα, ότι βρήκε, ώρμησε στις μπουλντόζες, τις κυνήγησε, ύψωσε μαύρες σημαίες και αγωνίστηκε μέχρι τη νίκη; Γιατί νίκησε! Λίγες μέρες μετά, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, κάτι τέτοιο, δεν θυμάμαι καλά τι ήταν, ήλθε στα Μέγαρα, στην κεντρική πλατεία και ανήγγειλε, πως λόγω της αντιδράσεως του λαού, ματαιώνεται η ίδρυση εργοστασίων στην περιοχή μας...
...Πως κατήντησε έτσι, λοιπόν, αυτός ο λαός ο μαχητικός, που ο αγώνας του για την προστασία του περιβάλλοντος έγινε σύνθημα και σημαία για όλους τους αγωνιζόμενους; (μέχρι και κινηματογραφική ταινία έγινε από τους Γιώργο Τσεμπερόπουλο και Σάκη Μανιάτη, με τίτλο:'Μέγαρα'...
...Πως έγινε η μεταλλαγή του, ώστε η προηγούμενη δημοτική αρχή (ενν. Λιάντρου)ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΗ την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των έργων του θανάτου στην Ρεβυθούσα, που είχε καταθέσει η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνος, να αφήνη, ο Δήμος, να περάσει η προθεσμία, και να την ξανακαταθέτη μετά την λήξη της προθεσμίας, ώστε να απορριφθή, ως εκπρόθεσμη, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΚΟΣΜΟΥ γι' αυτή την πισώπλατη μαχαιριά σε βάρος των αγωνιζομένων Μεγαριτών;..."
(Το ανωτέρω κείμενο το είχα δημοσιεύσει στις 13.10.2001. Μια που οι εφιάλτες πληθαίνουν και μεγαλώνουν για καταστροφή, -με την κάλυψη και προστασία του αθλίου κράτους των Αθηνών- του περιβάλλοντος της περιοχής μας από μεγαλοεταιρείες που κερδοσκοπούν εις βάρος της υγείας, της ασφαλείας, του μέλλοντος και της ίδιας της ζωής των Μεγαριτών, έκρινα σκόπιμη την αναδημοσίευσή του σήμερα.)
Αλκιβιάδης Ι. Μπεναρδής
