"...Περίμενα ότι όλες αυτές οι εικόνες θα είχαν 'ενεργοποιήσει' και εμάς εδώ στα Μέγαρα... Όχι επειδή πρέπει. Ούτε γιατί το 'επιτάσσει' η μόδα. Αλλά γιατί θα το θέλαμε, θα το νιώθαμε ως υποχρέωση στον εαυτό μας. Θα θέλαμε να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία μας...
...Γιατί όμως έχουμε (ως τοπική κοινωνία) την αντιμετώπιση αυτή;... Βλέπουμε το Δήμο μας, με όλη την ιστορία και τις επιτυχίες του παρελθόντος που πολλοί ευαγγελίζονται σε διαλέξεις και εκδηλώσεις, να υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα -κατ' επέκταση και η δική μας ποιότητα ζωής, η καθημερινότητά μας- και καθόμαστε αδρανείς παρακολουθώντας -ή και όχι- τις εξελίξεις...
...Το χειρότερο; Καταπνίγουμε τις απόψεις και τις θέσεις μας, για να μπορέσουμε να συμβαδίσουμε με τη σοβαροφάνεια που 'κυβερνά' στον τόπο μας. Θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά φοβόμαστε πως θα κριθούμε γι' αυτό, ιδιαίτερα από άτομα του στενού μας περιβάλλοντος που δείχνουν ενδιαφέρον για ότι συμβαίνει μέχρι την αυλόπορτα του σπιτιού τους...
...Είναι πολύ αργά να νιώθουμε απογοητευμένοι. Πρέπει να δώσουμε το δικό μας αγώνα, εάν θέλλουμε να ονειρευτούμε ξανά το μέλλον..."
Μάριος Ρεντίφης
"Αποψη" 9/6/11, σελ.3