Δυσαρεστώντας ίσως κάποιους συνανθρώπους μας, αλλά και bloggers, που προτρέπουν τους συμπολίτες να στρέψουν την προσοχή τους στους ανθρώπους, των οποίων οι ανάγκες έχουν πολλαπλασιαστεί, αντί για τα ζώα, βρισκόμαστε για ακόμη μια φορά ανάποδα στο ρεύμα υπερασπιζόμενοι τα πιστεύω μας.
Κουραστικά επαναλαμβάνουμε ότι αποτελεί αστοχία η σύγκριση ανθρώπων και ζώων. Σε μια υποθετική αναγκαστική τέτοια στιγμή είναι βέβαιο πως τα ζώα (στην προκειμένη περίπτωση τα αδέσποτα) δεν θα έχουν καμιά απολύτως τύχη. Επομένως εμείς ως ομάδα αδυνατούμε να κατανοήσουμε το γιατί γίνεται.
Παρά τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν για το εάν επαρκούν τα μέτρα που λαμβάνονται (σίγουρα όχι) υπάρχουν διεθνείς, εθνικοί και τοπικοί φορείς, η εκκλησία που ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τον άνθρωπο. Οι λίγοι φιλόζωοι στη χώρα μας που μεμονωμένα ή μέσω σωματείων και συλλόγων, προσπαθούν να μειώσουν το πρόβλημα ακούν και διαβάζουν ανάλογες προτροπές με πολύ μεγάλη πικρία. Ο αγώνας είναι τεράστιος, η αδιαφορία δεδομένη, τα θετικά αποτελέσματα πολύ λίγα, το ψυχικό κόστος ανυπολόγιστο.
Θεωρούμε ότι θα είναι ευχής έργο να ασχολούνται όλο και περισσότεροι άνθρωποι με το συνάνθρωπό τους, προσφέροντας ότι καλύτερο μπορούν. Από την άλλη πλευρά τα αδέσποτα δεν είναι κομοδίνα, δεν είναι άψυχα για να ασχολούμαστε μαζί τους όποτε όταν δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε, όσοι μπορούν και θέλουν ας συνεχίσουν να τα βοηθούν, παρά τις περί του αντιθέτου προτροπές. Τα αδέσποτα δεν έχουν φωνή, δεν έχουν συνδικαλιστές για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα. Αφήνονται όπως «τα πτηνά του ουρανού» στη διακριτική ευχέρεια των ανθρώπων. Λόγω νοοτροπίας και παιδείας ακόμη και σήμερα, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει και πει, βρίσκονται στην τελευταία θέση των προτεραιοτήτων μας ενώ για μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων μας δεν εμπεριέχονται καν.
Ο νόμος ήταν ελαστικός, όμως με την πρόσφατη τροποποίηση και θέσπιση του καινούργιου μπαίνει μια τάξη. Δεν καλύπτεται όλο το φάσμα, υπάρχουν ακόμα κενά, αλλά τουλάχιστον διώκεται η κακοποίηση, που είναι πολύ σημαντικό. Πολίτες, σωματεία και σύλλογοι δίνουν τον αγώνα τους, συγκεντρώνοντας τα πυρά των υπολοίπων που εκφράζονται με χλεύη, με πικρόχολα σχόλια, με απαξίωση.
Αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα, που δύσκολα περιστατικά συμπληρώνουν τα πάγια και καθημερινά προβλήματα, υπάρχουν φορές που έρχονται σε αντιπαράθεση με συμπολίτες, με κτηνιάτρους, με την υπόλοιπη κοινωνία, οδηγώντας κάποιους στην απομάκρυνση.
Σε ότι μας αφορά, για μια ακόμη φορά, επιμένουμε να σας παρακαλούμε να μη γυρίσετε την πλάτη, παρά τις προτροπές και τις συστάσεις. Άλλωστε ένα μπολάκι νερό έξω από την πόρτα σας και ότι περισσεύει, αν περισσεύει, από το φαγητό σας δεν σας κοστίζουν, αλλά για τα αδέσποτα είναι επιβίωση.
ΥΓ. Απαντώντας στην ερώτησή σας δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με τη Φιλοζωϊκή κίνηση Μεγάρων και Νέας Περάμου που ξεκίνησε δυναμικά ενάμιση χρόνο πριν, αλλά σήμερα τα γραφεία τους δείχνουν εικόνα εγκατάλειψης, ενώ τα νέα τους δεν φθάνουν, τουλάχιστον στην εφημερίδα μας, προκειμένου να σας ενημερώσουμε.
Πηγή: www.middlearth.gr/apopsi
"Άποψη" 7-6-2012 (αδέσποτος τύπος), σελ.35
