ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…Πλησιάζουμε σχεδόν τα δύο χρόνια μιας υποτιθέμενης διοικητικής μεταρρύθμισης με την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτη στην αυτοδιοίκηση. Ενός νόμου που για πολλούς (κυρίως για τους εμπνευστές αλλά και τους ένθερμους υποστηρικτές του) θα αποτελούσε τάχα ένα σύγχρονο εργαλείο ανάπτυξης και «νοικοκυρέματος» των Δήμων.
Ποια είναι όμως σήμερα η στυγνή πραγματικότητα; Οι περισσότεροι δήμοι της χώρας υπολειτουργούν έχοντας χάσει μέχρι και 60% των ετήσιων τακτικών εσόδων τους από επιχορηγήσεις μέσω των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) με παράλληλη μείωση και άλλων σημαντικών εσόδων (όπως ΣΑΤΑ, «Πράσινος φόρος» κλπ), οι δημοτικές επιχειρήσεις και τα Ν.Π.Δ.Δ. βρίσκονται ένα μόλις βήμα πριν το κλείσιμο, η λειτουργία πολλών βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» και άλλες κοινωνικές δομές βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα, ενώ ΚΑΠΗ και Κέντρα φροντίδας ΑΜΕΑ φυτοζωούν.
Είχαμε πολλές φορές ως δημοτική παράταξη επισημάνει -τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά- τις πολύμορφες αρνητικές επιπτώσεις της λεγόμενης Καλλικρατικής μεταρρύθμισης στην τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα, επειδή διαφαινόταν ξεκάθαρα ότι με την εφαρμογή της θα υπήρχε υπέρογκη περικοπή εσόδων και παράλληλα μεταφορά επιπλέον αρμοδιοτήτων στους δήμους, εναντιωθήκαμε από την αρχή και αιτιολογημένα στην ψήφισή του.
Λόγω του Καλλικράτη υποχρεωθήκαμε -ως ενιαίος πλέον δήμος- στη δημιουργία νέων τμημάτων και επιτροπών, σε συγχωνεύσεις νομικών προσώπων κ.λ.π. τα οποία όμως λόγω της ελλιπούς στελέχωσής τους και της απουσίας πόρων κατέστησαν εξαρχής προβληματικά, όχι μόνο ως προς την εφαρμογή των αποφάσεών τους αλλά ακόμα και ως προς αυτή-καθαυτή τη λειτουργία τους.
Δυστυχώς μέρα με τη μέρα η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών προχωρά σε νέες περικοπές πόρων για κοινωνικές δαπάνες όπως π.χ. για παιδικούς σταθμούς, εντείνοντας το κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας αναφορικά με τη συνέχιση ή όχι της λειτουργίας των κοινωνικών δομών τον επόμενο χρόνο.
Σε ότι αφορά στα χρέη του δήμου είναι πλέον γνωστό σε όλους μας ότι αυξάνονται καθημερινά, ενώ από την άλλη μεριά πολλοί προμηθευτές μένουν απλήρωτοι για χρόνια. Ο δήμος μας δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει ούτε στις στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες, ενώ φαίνεται άβουλος στο να διεκδικήσει κάποιες χρόνιες απαιτήσεις από μεγαλοοφειλέτες του. Παράλληλα υποχρεούται να αποπληρώνει ανελλιπώς τα παλαιά δάνεια, ενώ πάντα ελλοχεύει και ο φόβος κατασχέσεων για απλήρωτες υποχρεώσεις. Ένα πλήρες οικονομικό αδιέξοδο δηλαδή, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση και την καταστροφή.
Η πολυπόθητη εξαγγελθείσα ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών μας μέσω της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής μας, η οποία θα οδηγούσε με τη σειρά της σε προσέλκυση ενδιαφέροντος και σε νέες θέσεις εργασίας, ακόμα αναμένεται. Αντί για αυτήν, το μόνο που έχει εμφανιστεί, είναι μια έντονη τάση ιδιωτικοποίησης των πάντων (καθαριότητα, επεξεργασία απορριμμάτων, εκμετάλλευση παραλιών και ακτών κ.λ.π.) με την αιτιολογία ότι μιας και η χρόνια κακοδιαχείριση από πλευράς των εκάστοτε δημοτικών αρχών αποτελεί κακό προηγούμενο και παράδειγμα προς αποφυγή, η ιδιωτικοποίηση είναι η μόνη λύση που μπορεί να μας σώσει. Μια λύση που, αν μη τι άλλο, εγκαταλείπει κάθε κοινωνική πολιτική από πλευράς τοπικής αυτοδιοίκησης, μετακυλύει υπέρογκο οικονομικό κόστος στις πλάτες των δημοτών, ενώ παράλληλα δεν εγγυάται την παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών, (τουναντίον μάλιστα καθώς υπάρχουν πλείστα παραδείγματα περί του αντιθέτου).
Η κατάσταση υπολειτουργίας που βιώνουν σήμερα όλοι οι δήμοι της χώρας είναι ξεκάθαρο ότι θα χειροτερέψει δραματικά το αμέσως προσεχές διάστημα, διότι οι άμεσα υπεύθυνοι φυσικοί αυτουργοί κυβερνώντες-σωτήρες μας (ηθικοί αυτουργοί είναι τα ξένα συμφέροντα και συνεργοί τα τοπικά παπαγαλάκια και οι αυλικοί τους), πρόκειται να μειώσουν και άλλο τους πόρους προς την τοπική αυτοδιοίκηση για να μας οδηγήσουν πλέον έτοιμους, χωρίς αντιστάσεις, στις πλήρεις και άνευ όρων ιδιωτικοποιήσεις.
Η μνημονιακή πολιτική δηλαδή, χρεοκοπεί τους δήμους και κατ’ επέκταση την κοινωνία, αφού το κοινωνικό κράτος των δήμων αλλά και οι απολύτως αναγκαίοι σήμερα θεσμοί κοινωνικής αλληλεγγύης παύουν να λειτουργούν.
Οι πρόσφατες αποφάσεις της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) για μαζικές πανελλαδικές κινητοποιήσεις και κλείσιμο όλων των δήμων της χώρας αποτελεί μια σθεναρή απάντηση στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης και γι’ αυτό χαιρετίζουμε την απόφαση (αν και «όψιμη») της δημοτικής αρχής για συμμετοχή μας σε αυτές. Και φυσικά χρειάζεται να συμμετέχουν όλοι, αιρετοί, υπάλληλοι του δήμου αλλά και οι δημότες.
Παράλληλα, θα πρέπει και να σταματήσουμε κάθε προσπάθεια κουκουλώματος ή άφεσης αμαρτιών για περιπτώσεις κακοδιαχείρισης σε τοπικό επίπεδο, και να κλείσουμε επιτέλους τα αυτιά μας στα «κηρύγματα» των ντόπιων σταυροφόρων του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, οι οποίοι συνεχίζουν απροκάλυπτα -ακόμα και τώρα!- να δικαιολογούν τις επιλογές της κεντρικής διοίκησης και να λειτουργούν παρασιτικά για ίδιον όφελος εις βάρος όχι μόνο των τοπικών μας κοινωνιών αλλά και της ίδιας μας της χώρας γενικότερα.
Δέσκος Τάσος
Δημοτικός σύμβουλος - Επικεφαλής δημοτικής παράταξης «Ενεργών πολιτών Μεγάρων & Νέας Περάμου»
