Τι συμβαίνει με τους εθνικούς δρόμους και τα δικαιώματά μας;; - Εθνική Οδός Αθηνών Κορίνθου (ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ)

Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 5 παρ. 4) απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός της ελευθερίας μετακίνησης εντός της χώρας. Οι εκάστοτε επιλογές της πολιτείας για τον τρόπο χρηματοδότησης της κατασκευής και συντήρησης των εθνικών οδών όφειλαν και οφείλουν να εξασφαλίζουν την ισότιμη άσκηση του παραπάνω συνταγματικού δικαιώματος, από οποιονδήποτε πολίτη. Εύλογα, η εξάρτηση οιουδήποτε δικαιώματος ή ελευθερίας από χρηματικό ή άλλο αντάλλαγμα, αυτομάτως το καταργεί ως τέτοιο (δικαίωμα ή ελευθερία), μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα το οποίο ασκούν/αγοράζουν οι πολίτες ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα, άρα όχι ισότιμα ούτε και ελεύθερα. Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτεία, επέλεξε, εκτός της άμεσης και έμμεσης φορολογίας των πολιτών, την θέσπιση διοδίων για τη συντήρηση των εθνικών οδών. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η προαναφερθείσα συνταγματική ελευθερία, παρέμειναν ελεύθερες (χωρίς διόδια) για όλους, παράπλευρες οδοί, ενώ σε μια προφανή προσπάθεια στάθμισης των εννόμων αγαθών, οι σταθμοί των διοδίων ήταν λιγοστοί και το απαιτούμενο αντίτιμο σχετικά χαμηλό, γεγονότα που συνέβαλαν στην σιωπηρή συναίνεση των πολιτών στον σχετικό περιορισμό του συνταγματικού τους δικαιώματος.  

Σήμερα, οι παράπλευρες οδοί είτε έχουν καταργηθεί λόγω επέκτασης του οικιστικού ιστού, είτε έχουν αποσαρθρωθεί και έχουν καταστεί επικίνδυνοι, λόγω έλλειψης συντήρησης. Επιπλέον, οι... πρόσφατες συμβάσεις της πολιτείας με την εταιρία, δεν ρύθμισαν ούτε τον επιτρεπόμενο αριθμό των σταθμών διοδίων, ούτε χρηματικό αντίτιμο τέτοιο που να μην καταργείται εν τοις πράγμασι η συνταγματική ελευθερία της ελεύθερης μετακίνησης, με αποτέλεσμα: Σήμερα, η εταιρία να δρα με μόνο γνώμονα το ασύδοτο κέρδος, ενάντια στο κοινό όφελος -στο οποίο υποτίθεται πως σκοπεύει- και να καταργεί η ίδια με σωρεία άδικων, παράλογων, αλλά και παράνομων πράξεων, το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη μετακίνηση.  Μάλιστα, παρά την εγκατάσταση και τη λειτουργία των εν λόγω Σταθμών, ουδείς Περιβαλλοντικός Όρος (από αυτούς που καθορίζονται για τη λειτουργία τόσο αυτών, όσο και της Εθνικής Οδού και των παραπλεύρων, με την Κ.Υ.Α 126119/08-02-2007) έχει υλοποιηθεί αλλά ούτε και καμία από τις κατασκευές που επιβάλλονται από την Σύμβαση για την άνετη και ασφαλή χρήση τους από το κοινό. Παρά ταύτα, όλα φαίνεται να βαίνουν καλώς σε ότι αφορά τη σχέση της εταιρίας με τη νομιμότητα, μια που ουδόλως και ουδείς από την πλευρά της πολιτείας (Αρμόδια υπουργεία, Δικαιοσύνη) την έχει ενοχλήσει...

 Για όλους αυτούς τους λόγους κάτοικοι και εργαζόμενοι αποφασίσαμε να αντιδράσουμε σε αυτήν τη νέα παράλογη κατάσταση που μας απειλεί και συμμετέχουμε σε έναν αγώνα δίκαιο και μαζικό ενάντια στην εγκατάσταση και τη λειτουργία των νέων αυτών σταθμών. Χιλιάδες πλέον κάτοικοι και εργαζόμενοι της Ελλάδας έχουν συμμετάσχει σε ποικίλες εκδηλώσεις ενημέρωσης και διαμαρτυρίας.  Δημιουργήθηκαν και νέες συλλογικότητες και Επιτροπές Αγώνα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζομένων, σε όλη την Αττική και λίγο αργότερα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ήδη σήμερα, χιλιάδες πλέον κάτοικοι και εργαζόμενοι της Θεσσαλονίκης, της Ηπείρου, του Βόλου, των Τρικάλων, της Εύβοιας, Πάτρας κλπ έχουν δημιουργήσει συλλογικές ενώσεις και συμμετέχουν στον κοινό αγώνα. Επιπλέον, χιλιάδες άνθρωποι, εκτός των Επιτροπών Αγώνα, καθημερινά, ασκούν το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης, χωρίς διόδια, σε όλη την Ελλάδα, αποφασίζοντας να μην πληρώνουμε διόδια κατά τις καθημερινές μας διελεύσεις από τους σταθμούς των διοδίων. Εκτιμούμε πως η από μέρους μας άσκηση του δικαιώματος στην ελεύθερη μετακίνηση, είναι ο θεμελιώδης, νόμιμος και δίκαιος τρόπος υπεράσπισής του.

Ανατρέξαμε στην αιτία του προβλήματος και μελετήσαμε τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων σε ιδιωτικές πολυεθνικές εταιρείες. Συμβάσεις που επιτρέπουν στις εταιρείες να τοποθετούν διόδια όπου θέλουν με μόνο κριτήριο τη μεγιστοποίηση των εσόδων τους αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στους πολίτες. Επί της ουσίας, πρόκειται για συμβάσεις «κατά τρίτου» -όπου τρίτος είναι οι πολίτες αυτής της χώρας– αντικείμενες στη συνταγματική νομιμότητα, στις αρχές του δικαίου, αλλά και στο θεμέλιο όλων των δικαιικών κανόνων και αποφάσεων, το κοινό "περί δικαίου αίσθημα". Κι όμως, ακόμη και τις επιβληθείσες, σε αυτές τις συμβάσεις «κατά τρίτου», υποχρεώσεις, η εταιρία τις καταστρατηγεί, ενεργώντας αντισυμβατικά, παράνομα και καταχρηστικά σε βάρος των πολιτών, υπό το αδιάφορο βλέμμα της ελληνικής Πολιτείας. 

 Η ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ είναι ένα έργο παραχώρησης διαρκείας 30 ετών, που με βάση τη σύμβαση παραχώρησης που υπεγράφη την 24-7-2007  και κυρώθηκε δυνάμει του Ν. 3621/2007, χρηματοδοτείται εν μέρει από το Ελληνικό Δημόσιο και άλλα ευρωπαϊκά ταμεία, αλλά κατά κύριο λόγο από ιδιωτικές επενδύσεις ισχυρών ξένων και ελληνικών εταιρειών. Η ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ θα λειτουργεί τον αυτοκινητόδρομο μήκους 365 χλμ. για 30 χρόνια και θα χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τα έσοδα από τα διόδια για να καλύψει την επένδυση των ιδιωτών δανειστών. Σύμφωνα με τους όρους της Σύμβασης, εντός 72 μηνών από την Ημερομηνία Έναρξης Παραχώρησης, ο νέος, σύγχρονος και ευρωπαϊκών προδιαγραφών αυτοκινητόδρομος θα προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους χρήστες της οδού 365 ημέρες τον χρόνο, 24 ώρες την ημέρα. Το δικαίωμα εκμετάλλευσης του έργου συνίσταται στην παραχώρηση εκ μέρους του Δημοσίου στην εταιρία ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε, του δικαιώματος λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης με την επιβολή και είσπραξη για ίδιο λογαριασμό, διοδίων-τελών από τους χρήστες του έργου παραχώρησης. Βάσει της σύμβασης παραχώρησης το καταβαλλόμενο από το χρήστη διόδιο-τέλος θα είναι ανάλογο με την διανυόμενη απόσταση και η ανώτατη ανά χιλιόμετρο τιμή που η εταιρία μπορεί να επιβάλλει μετά την ολοκλήρωση των κατασκευών της περιόδου Μελετών Κατασκευών, δηλαδή 72 μήνες μετά την ημερομηνία έναρξης παραχώρησης, ορίστηκε σε τέσσερα λεπτά του ευρώ ανά χιλιόμετρο (0,04 ευρώ/χλμ.). Παρά ταύτα, χωρίς να έχει υλοποιηθεί το έργο, χωρίς  προσδιορισμό με βάση χιλιομετρική απόσταση, η εταιρία απαιτεί την καταβολή διοδίων τελών ύψους μάλιστα 2,90 ευρώ για τη χρήση της γνωστότερης καρμανιόλας στην Ευρώπη!!! 

Σύμφωνα με τη Σύμβαση παραχώρησης, κατά τη διάρκεια της περιόδου λειτουργίας έως και την επίτευξη της τέταρτης αποκλειστικής τμηματικής προθεσμίας, ήτοι για 20 μήνες από την έναρξη της παραχώρησης, η εταιρία έχει το «δικαίωμα» να επιβάλλει διόδια τέλη, υπό τις εξής προϋποθέσεις: α) ο δρόμος που οι οδηγοί διανύουν πληροί τις προϋποθέσεις της οδηγίας 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 1999, και  β) η εταιρία καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου λειτουργίας, ήτοι από την ημέρα έναρξης της παραχώρησης, τηρεί τις ελάχιστες απαιτήσεις λειτουργίας και συντήρησης και παίρνει όλα τα πρόσφορα εκείνα μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται υποτυπωδώς η ασφαλής, εύρυθμη και σε υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης των χρηστών λειτουργία του έργου.

Σύμφωνα  την οδηγία 1999/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 1999, ως «αυτοκινητόδρομος» νοείται «κάθε οδός η οποία έχει μελετηθεί και κατασκευαστεί ειδικά για την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων, η οποία δεν εξυπηρετεί τις παρόδιες ιδιοκτησίες και η οποία: i) εκτός από ορισμένα σημεία της ή εκτός από προσωρινές διευθετήσεις, διαθέτει, για τις δύο κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, διακεκριμένα οδοστρώματα τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους είτε με διαχωριστική νησίδα που δεν προορίζεται για την κυκλοφορία, είτε, κατ’ εξαίρεση, με άλλα μέσα, ii) δεν διασταυρώνεται στο ίδιο επίπεδο με άλλη οδό, με σιδηροδρομική ή τροχιοδρομική γραμμή ή με λωρίδα για πεζούς και χαρακτηρίζεται συγκεκριμένα ως αυτοκινητόδρομος». Παράλληλα, ως «διόδια», «νοείται το καταβαλλόμενο καθορισμένο χρηματικό ποσό για την πραγματοποιούμενη από όχημα διαδρομή σε i) αυτοκινητόδρομο, ii) άλλη οδό με περισσότερες από μια λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση εφόσον η οδός αυτή έχει χαρακτηριστικά ανάλογα προς τα χαρακτηριστικά των αυτοκινητοδρόμων καθώς και iii) γέφυρα, σήραγγα ή ορεινή διάβαση».  
Με βάση την ως άνω οδηγία η επιβολή διοδίων τελών, επιτρέπεται μόνο στους ως άνω περιγραφομένους αυτοκινητοδρόμους, που πολλώ απέχουν από την κατ’ ευφημισμό καλουμένη «Εθνική» οδό Αθηνών Κορίνθου. 

Περαιτέρω, σύμφωνα με την προαναφερθείσα σύμβαση παραχώρησης, ακόμη και στην περίπτωση πλήρωσης των όρων της παραπάνω οδηγίας, για να εισπράξει η εταιρία τέλος διοδίων θα έπρεπε εντός 12 μηνών από την ημέρα έναρξης της παραχώρησης να είχε ολοκληρώσει τη συμβατική υποχρέωση που ανέλαβε, ήτοι την υλοποίηση μέτρων συντήρησης και οδικής ασφάλειας στο υφιστάμενο οδικό δίκτυο προκειμένου να εξασφαλίσει την ασφάλεια για την οποία εγγυήθηκε. Επιπλέον, θα έπρεπε να είχε τηρήσει τις ελάχιστες απαιτήσεις λειτουργίας και συντήρησης και να λάβει όλα τα πρόσφορα εκείνα μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται υποτυπωδώς η ασφαλής, εύρυθμη και σε υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης των χρηστών λειτουργία του έργου. Αντιθέτως, οι χρήστες της οδού διαπιστώνουν καθημερινά, ότι από την ημέρα έναρξης της παραχώρησης δεν ελήφθη κανένα απολύτως μέτρο συντήρησης και οδικής ασφάλειας στο υφιστάμενο οδικό δίκτυο. Το αντίθετο μάλιστα. Οποίος διέρχεται τον επικίνδυνο αυτό δρόμο, θα αισθανθεί ότι διέρχεται μέσα από ένα απέραντο εργοτάξιο που προφανώς δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια της οδού για την οποία η εταιρία εγγυήθηκε και συμβατικά δεσμεύτηκε… Ποιες λοιπόν είναι οι παροχές της εν λόγω εταιρίας, τις οποίες μας κατηγορεί ότι «δολίως αποδεχθήκαμε»;;; Αυτές που όφειλε να έχει προ πολλού ολοκληρώσει και κατά παράβαση κάθε όρου της σύμβασης παραχώρησης αλλά και κάθε έννοιας δικαίου, μέχρι σήμερα (πέντε χρόνια μετά τη σύμβαση παραχώρησης) αρνείται να παρέχει στο κοινό;;;  Και με ποιο δικαίωμα απαιτεί εφαρμογή της σύμβασης παραχώρησης μόνο για τις διατάξεις που αφορούν την αμοιβή της αλλά όχι για τις διατάξεις που αφορούν τις υποχρεώσεις της (που αποτελούν και προϋπόθεση της αμοιβής της);;; 

Ασκούντες νόμιμο δικαίωμα οι πολίτες αρνούνται να πληρώσουν τέλος διοδίου και εταιρεία βλέποντας τα έσοδά της να μειώνονται τοποθέτησε μπάρες και με τις ανάλογες εντολές στους υπαλλήλους της ξεκίνησε να παρεμποδίζει την ελεύθερη διέλευση αυτών που δεν ήθελαν να πληρώνουν, συχνά με εκφοβισμούς και απειλές εναντίον τους. Οι μπάρες δεν προβλέπονται από τη σύμβαση όπου περιγράφεται ο τρόπος λειτουργίας των διοδίων, δεν είναι απαραίτητες για τη λειτουργία τους και χρησιμοποιούνται μόνο ως παράνομο μέσο αιχμαλωσίας και καταχρηστικού καταναγκασμού του «ανυπάκουου» οδηγού, σε υποταγή στη θέληση της εταιρίας. Για την εταιρία ο καταναγκασμός της μπάρας, αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό και φτηνό τρόπο είσπραξης, αντί του νόμιμου. Ακόμα και ο υπουργός κ. Μαγκριώτης σε εκπομπή της ΝΕΤ (Λυριτζή - Οικονόμου) το Νοέμβριο του 2009 σε δήλωσή του αναγνώρισε το δίκαιο των αιτημάτων μας και έκανε υπόδειξη στην εταιρεία να σηκώσει τις μπάρες και να μην τις χρησιμοποιεί ενάντια στους πολίτες (στοιχείο που αναφέρεται ακόμη και στη μήνυση της εταιρείας εναντίον μας). Αλλά και το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ανατολικής Αττικής και οι Πρόεδροι και Κοινοτάρχες της Αττικής έχουν πάρει αποφάσεις υπέρ της κατάργησης των διοδίων στην Αττική.

Το άρθρο 24 της παραπάνω σύμβασης προβλέπει την ακόλουθη διαδικασία κυρώσεων για τους οδηγούς που δεν πληρώνουν: Φωτογράφηση αποκλειστικά και μόνον των πινακίδων κυκλοφορίας από κάμερες, οι οποίες έχουν εγκατασταθεί και λειτουργούν νόμιμα ύστερα από άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα σύμφωνα με τις διατάξεις και τη διαδικασία του ν. 2472/1997, αποστολή των στοιχείων αυτών στο Υπουργείο Μεταφορών το οποίο με τη σειρά του ενημερώνει την παραχωρησιούχο εταιρεία με τα στοιχεία (διεύθυνση κατοικίας, ονοματεπώνυμο κλπ) των ιδιοκτητών  των αυτοκινήτων που φέρουν τον αριθμό κυκλοφορίας της πινακίδας και αρνήθηκαν να πληρώσουν τα διόδια.  Ακολούθως προβλέπεται η έκδοση βεβαίωσης μη καταβολής από χρήστες του τέλους διοδίων συνοδευόμενη από ευκρινή φωτογραφία του αριθμού κυκλοφορίας του οχήματος με επισημείωση του χρόνου διέλευσης και υποχρέωση του κυρίου του προς καταβολή του τέλους και του εικοσαπλασίου αυτού ως αστικής ποινής, που δύναται να καταβληθεί εντός 15 ημερών από τη σχετική ειδοποίηση. Μετά δε, την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας αυτής προβλέπεται  η από μέρους της παραχωρησιούχου εταιρίας επίσπευση της έκδοσης Διαταγής Πληρωμής και για τα δύο αυτά ποσά με βάση την παραπάνω βεβαίωση. Πέραν των ανωτέρω ουδεμία κύρωση, αστική ή ποινική προβλέπεται για τους αρνούμενους να πληρώσουν τα διόδια, και μάλιστα απαλλάσσεται ρητά το δημόσιο από την ευθύνη της βεβαίωσης της μη καταβολής και της είσπραξης των τελών αυτών και απαγορεύεται ρητά στον παραχωρησιούχο να απαιτήσει περαιτέρω ανάμειξη του Δημοσίου στα θέματα αυτά.
Ως εκ περισσού δε, σημειώνουμε ότι η ελεύθερη διέλευση από τους σταθμούς διοδίων, δεν συνιστούσε ούτε παράβαση του Κ.Ο.Κ. μέχρι τον Φεβρουάριο του 2011 όπου θεσπίστηκε σχετική διάταξη. 

Πουθενά στη σύμβαση δεν προβλέπεται δικαίωμα της παραχωρησιούχου εταιρίας να τοποθετεί μπάρες, πολλώ δε μάλλον να τις χρησιμοποιεί ως μέσον «αιχμαλωσίας» των οδηγών στην καταβολή των διοδίων. Πρόκειται για μία αυθαίρετη, καταχρηστική, επικίνδυνη και παράνομη ενέργεια της εταιρίας, η οποία αποσκοπεί στον άμεσο καταναγκασμό του οδηγού σε πληρωμή του διοδίου, αλλά και στην διαμόρφωση συνείδησης υποχρέωσης πληρωμής και ψυχολογίας υποταγής των οδηγών. Εκατοντάδες ατυχήματα σε όλη την Ελλάδα οφείλονται στην ύπαρξη των μπαρών, είτε γιατί ο οδηγός αρνείται να καταβάλει το αντίτιμο του διοδίου και ο υπάλληλος κατεβάζει βίαια τη μπάρα (αντί της νόμιμης διαδικασίας), είτε γιατί κάποιος οδηγός είναι αφηρημένος, είτε γιατί κάποιος υπάλληλος καθυστερεί να την ανεβάσει ή βιάζεται να την κατεβάσει μετά ή πριν την καταβολή του αντιτίμου. Αποτέλεσμα αυτών των ατυχημάτων, σοβαρές υλικές ζημίες (θραύση του παρμπρίζ) αλλά και σωματικές βλάβες για τους επιβάτες των οχημάτων. Επιπλέον, ουδεμία διάταξη της ανωτέρω σύμβασης επιτρέπει στην παραχωρησιούχο εταιρεία να εμποδίζει τη διέλευση των οχημάτων ή και να την καθυστερεί για καταγραφή των στοιχείων τους. Αντίθετα, στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ρητή υποχρέωση του παραχωρησιούχου να ελαχιστοποιεί την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας. Και βεβαίως δεν συνιστά αξιόποινη πράξη η διέλευση χωρίς την καταβολή του τέλους διοδίων αφού με τις προαναφερόμενες αστικές κυρώσεις εξαντλούνται οι έννομες συνέπειες σε βάρος των οδηγών στις ανωτέρω περιπτώσεις.

Έχοντας κατά νου και συνειδητοποιώντας πλέον η παραχωρησιούχος εταιρεία ότι όλα τα ανωτέρω είναι ανεπαρκή για να της εξασφαλίσουν την είσπραξη των διοδίων, κατέφυγε στην τακτική της παρεμπόδισης της διέλευσης των οδηγών που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, είτε ευθέως είτε με διάφορα προσχήματα, π.χ. καταγραφή στοιχείων, ειδοποίηση της τροχαίας, της άμεσης δράσης κ.λ.π. Όλα αυτά απέληγαν στη διαπίστωση του παρανόμου χαρακτήρα τους, καθώς καμία αρμόδια αστυνομική αρχή δεν δέχθηκε να καταγράψει για λογαριασμό της τα στοιχεία των παραβατών οδηγών, ούτε βεβαίως και ενέκρινε την από μέρους τους άρνηση απελευθέρωσης της οδού. Οι ενέργειες αυτές αποσκοπούσαν στον εκβιασμό ουσιαστικά και την αιχμαλωσία των οδηγών οι οποίοι προκειμένου να αποφύγουν την καθυστέρηση και τις περαιτέρω εμπλοκές προτιμούσαν να πληρώσουν τα διόδια εξαγοράζοντας με τον τρόπο αυτό την ελευθερία μετακίνησής τους. Στις ελάχιστες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι οδηγοί που αρνήθηκαν να πληρώσουν τα διόδια επισήμαιναν στους υπαλλήλους - εισπράκτορες της εταιρείας ότι δεν έχουν δικαίωμα να τους παρεμποδίζουν τη διέλευση εκείνοι τους παρέπεμπαν στους προϊσταμένους τους αναφέροντας ότι οι εντολές τους είναι αυτές και όταν οι οδηγοί έπαιρναν την πρωτοβουλία  να καλέσουν την Άμεση Δράση ή την Τροχαία για επέμβαση, το περιστατικό κατέληγε σε εντολή των αστυνομικών δυνάμεων για άμεση ανύψωση της μπάρας έστω και μετά από καθυστέρηση. Απόδειξη της τακτικής της εταιρείας να παρεμποδίζει με τη χρήση της μπάρας την ελεύθερη διέλευση των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν αποτελεί και το δικόγραφο της μήνυσης (της δίκης της Κορίνθου) όπου ομολογείται η ως άνω παράνομη από μέρους της παρακώλυση συγκοινωνιών και παράνομη κατακράτηση.

Μετά την εκτεταμένη πληροφόρηση των πολιτών για τα νόμιμα δικαιώματά τους και την αποτυχία της εταιρίας να εξαναγκάσει την αστυνομία και τα όργανα της τροχαίας να επιβάλουν παρανόμως τα συμφέροντά της, ακολουθεί η βιομηχανία ψευδούς καταμηνύσεως των οδηγών για δήθεν διάπραξη ποινικών αδικημάτων και δη, το «δημοφιλέστερο», αυτό της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, δηλ. της δήθεν θραύσης της μπάρας, προκειμένου να επιβάλει παρέμβαση της Πολιτείας για την ποινικοποίηση της άρνησης πληρωμής διοδίου και την αποζημίωση της εταιρίας για τη δήθεν φθορά της ιδιοκτησίας της(!) και μάλιστα για πράγμα που χρησιμεύει για κοινό όφελος!!! Στην πραγματικότητα βέβαια, οι μπάρες αποτελούν ιδιωτική περιουσία της παραχωρησιούχου εταιρείας και δεν συνιστούν δημόσια περιουσία, πολλώ δε μάλλον πράγμα που χρησιμεύει στο κοινό όφελος, διότι όπως δέχεται η νομολογία και η θεωρία πράγμα που χρησιμεύει στο κοινό όφελος είναι το πράγμα εκείνο από το οποίο αντλεί άμεσα ωφέλεια το κοινό, οποιοσδήποτε δηλαδή πολίτης, χωρίς οποιαδήποτε μεσολάβηση τρίτου. Συνεπώς η έννοια του πράγματος τούτου είναι κατά πολύ στενότερη και από την έννοια του δημοσίου κτήματος. Πράγματα τα οποία χρησιμεύουν στο κοινό όφελος είναι π.χ.  το κοινόχρηστο πηγάδι, ο δρόμος, η γέφυρα κλπ. Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω οι μπάρες όχι μόνο δεν αποτελούν πράγματα που χρησιμεύουν στο κοινό όφελος αντιθέτως αποτελούν πράγματα, τα οποία παρεμποδίζουν την ελεύθερη χρήση της Εθνικής Οδού από το κοινό και συνεπώς η τυχόν φθορά τους δε στοιχειοθετεί τη διακεκριμένη περίπτωση του άρθρου 382 Π.Κ, αλλά ούτε και αυτή του 381 Π.Κ. αφού, όπως αναλυτικά αναφέρθηκε παραπάνω, οι μπάρες αποτελούν αυθαίρετο, παράνομο, καταχρηστικό και επικίνδυνο μέσο καταναγκασμού του «απείθαρχου» οδηγού, στην άμεση πληρωμή του διοδίου, ενίοτε δε και μέσο παράνομης κατακράτησης και ως τέτοιο, δεν χαίρει δικαστικής προστασίας, όπως και κανένα άλλο μέσο διάπραξης αδικήματος.

  

Πηγή: www.epitropesdiodiastop.blogspot.gr