«Navagiogate»: Το Σκάνδαλο του "Ναυαγίου" στη Ζάκυνθο!

Η παραλία «Ναυάγιο» στη Ζάκυνθο. Σήμα κατατεθέν ενός νησιού και μαζί μιας ολόκληρης χώρας.

Παραθέτουμε κατωτέρω αποσπάσματα των σχετικών άρθρων της ιστοσελίδας NAVAGIOGATE.COM, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για την ανάδειξη του θέματος:

Το «Navagiogate», το «Σκάνδαλο του "Ναυαγίου"» δηλαδή, ίσως να μην έχει την ωστική δύναμη ενός «Watergate» ή την πικάντικη γοητεία ενός «Monicagate» αλλά είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα της χώρας μας στον αιώνα που διανύουμε. 

Όλα άρχισαν στις 7 Μαΐου 2014, όταν ένας αινιγματικός τύπος πούλησε σε σχετιζόμενη με τον εμίρη του Κατάρ εταιρεία real estate, έκταση 14.387,40 στρεμμάτων στη βορειοδυτική Ζάκυνθο.
Μια έκταση που απλωνόταν σε τέσσερα χωριά και που ο ίδιος διατεινόταν ότι του ανήκε με βάση ένα διάταγμα της ενετικής πολιτείας του 1783. Η αγοραπωλησία αυτή πήρε αμέσως τον ευφάνταστο τίτλο «Επένδυση του Εμίρη του Κατάρ» και είχε ήδη ανοίξει τον ασκό του Αιόλου…

Θα πει κάποιος: «Και πού είναι το πρόβλημα, βρε παιδιά; Ένας ιδιώτης πούλησε γη σε μια εταιρεία». Εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: Από τη γη που πούλησε, του ανήκουν μόνο 79 στρ. καλλιέργειες και περίπου 1.000 στρ. δάσος – όλα μόνο στο χωριό Αναφωνήτρια. Τα υπόλοιπα 13.000 στρ. (δεν τη λες και αμελητέα έκταση!) ανήκαν και ανήκουν στους κατοίκους της περιοχής, στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών και στις κοινότητες Μαριών και Αναφωνητρίας, ως κοινοτικοί βοσκότοποι. Και μια λεπτομέρεια, που δείχνει το… επιχειρηματικό δαιμόνιο του τύπου αυτού: τα δικά του 79 στρ. δεν τα συμπεριέλαβε στην πώληση. (No comment)

Δηλαδή, τον Μάιο του 2014 ξεπουλά σε μια ανώνυμη εταιρεία real estate περίπου 15.000 στρέμματα προστατευόμενης και δασικής γης, τα οποία ανήκουν κατά πλήρη κυριότητα και νομή στον Δήμο Ζακύνθου, στο μοναστήρι του Αϊ-Γιώργη των Γκρεμνών, και κυρίως, σε διακόσιες οικογένειες χωρικών των ορεινών κοινοτήτων Ζακύνθου! 
Εντός των «πουλημένων» συμπεριλαμβάνονται: ναοί, μοναστήρια, αγροικίες, ρέματα, αιγιαλοί, καλλιέργειες καθώς και η διάσημη στα πέρατα της οικουμένης παραλία «Ναυάγιο» της Ζακύνθου!

Απέναντι στην προσφυγή στην Ελληνική Δικαιοσύνη και τις έντονες διαμαρτυρίες των «ταπεινών και καταφρονεμένων» της μικρής τοπικής κοινότητας, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κος Άδωνις Γεωργιάδης θα θέσει ηγεμονικά και με περιφρονητική γενναιοδωρία το πολιτικό δίλημμα: «Θέλετε ή δεν θέλετε ανάπτυξη για τη Ζάκυνθο;»

Ωστόσο, τα ερωτήματα, πολλές φορές, παίζουν σημαντικότερο ρόλο από τις απαντήσεις. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τοποθετούμε πάνω στο τραπέζι του δημοσίου διαλόγου τα ζητήματα στη σωστή βάση τους:

ᴥ Ποιος νομιμοποιείται στη συγκάλυψη ενός πρωτοφανούς, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, πολιτικού και οικονομικού εγκλήματος στο όνομα της υποτιθέμενης ανάπτυξης;

ᴥ Τι καλό μπορεί να κομίσει στην τοπική κοινωνία της Ζακύνθου ένα συνονθύλευμα ανήθικων και κακουργηματικών πράξεων;

ᴥ Υπάρχουν όρια της ανθρώπινης αντοχής μπροστά σε αυτή την κλοπή, τη λεηλασία και τον πολιτικό αμοραλισμό;

ᴥ Για πόσον καιρό ακόμα μπορεί κάποιος να παραμένει ένας νηφάλιος και νομοταγής άνθρωπος, όταν υπό τις παρούσες συνθήκες τούτο μοιάζει αδύνατο;

ᴥ Το Έγκλημα της Ζακύνθου και η κτηνώδης επίδειξη δύναμης του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος συνιστά μια υπόθεση εντός των στενών ορίων της Νήσου Ζακύνθου ή αποτελεί ένα μνημείο ασχήμιας και διαφθοράς το οποίο προσβάλλει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό;

Είναι μια υπόθεση που θα μπορούσε άνετα να συνοψιστεί στην πρόταση «Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση». Και οι λόγοι είναι πολλοί γι’ αυτό: το ιδιόμορφο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Δημοσίου στα Ιόνια Νησιά· οι ασθενείς αντιστάσεις κάποιων αρμοδίων στο δέλεαρ της ανταμοιβής για τις υπηρεσίες τους· το ενετικό διάταγμα του 1783, που ολημερίς το… μεταφράζανε το βράδυ ξαναγύριζε στην ενετική διάλεκτο· η προπαγάνδα υπέρ της «επένδυσης» από τη συντριπτική πλειονότητα του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού)· το όραμα της «ανάπτυξης» που ξεπερνούσε προσκόμματα όπως περιοχή Natura, περιουσία του Δήμου, θρησκευτικά μνημεία του 15ου αιώνα, χωράφια που έχουν τη σφραγίδα της ψυχής των αγροτών της περιοχής…

Ξέρουμε πως η διαφθορά είναι κάτι σαν φυσικός νόμος στις κοινωνίες των ανθρώπων. Ξέρουμε ότι όποιος έχει οικονομική εξουσία έχει και πολιτική εξουσία· ότι «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» και πολλά τα χρόνια της ασυδοσίας κάποιων εκπροσώπων των αρχών του τόπου. 

Είπαμε, όμως, να μη στεκόμαστε πια σαν θεατές μπροστά σε μια αγοραπωληστεία που τόσο έχει επαινεθεί από τους περισσότερους ως η τελευταία ευκαιρία της Ζακύνθου να γνωρίσει την πραγματική ανάπτυξη. 

Το μόνο πραγματικό σε αυτή την ιστορία είναι μια απάτη άνευ προηγουμένου στη χώρα μας.

Πηγή: NAVAGIOGATE.COM