για την προστασία του υγροβιότοπου Βουρκάρι Μεγάρων και τα περιβαλλοντικά προβλήματα της Μεγαρίδας
O υγροβιότοπος Βουρκάρι Μεγάρων αναγνωρίστηκε και προστατεύεται με νόμο από τις 31/3/2017
O υγροβιότοπος Βουρκάρι Μεγάρων αναγνωρίστηκε και προστατεύεται με νόμο από τις 31/3/2017 - νίκη για τον τόπο και τους κατοίκους της Μεγαρίδας!
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
...για τις βιομηχανίες και τις βιοτεχνίες στον υγροβιότοπο του Βουρκαρίου Μεγάρων
Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μεγαρέων ετέθη ένα ζήτημα σε σχέση με το όποιο δίκαιο των εγκατεστημένων βιομηχανιών και βιοτεχνιών στο Βουρκάρι.
Το θέμα έθεσαν οι νομικοί σύμβουλοι των εταιρειών και ελάχιστοι από τους δημοτικούς συμβούλους.
Από τη δικιά μας μεριά θα ξαναθυμίσουμε κάποια σημαντικά σημεία για το όλο θέμα, τα οποία έχουμε και άλλες φορές επισημάνει:
Ο αγώνας για τη διάσωση και αναβάθμιση του υγροβιοτόπου του Βουρκαρίου σημαίνει ότι είμαστε εναντίον των βιομηχανιών γενικά;
Φυσικά και όχι. Όλοι επιθυμούμε τη λειτουργία βιομηχανικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων. Το ζήτημα είναι που εγκαθίστανται και με ποιούς όρους λειτουργούν!
Δε χρειάζεται δα ιδιαίτερη φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς ότι τέτοιου τύπου δραστηριότητες δεν είναι συμβατό να εγκαθιδρύονται μέσα σε μια υγροτοπική έκταση με τέτοια οικολογική σημασία όπως αυτή του υγροτόπου των Μεγάρων.
Τα Μέγαρα διαθέτουν βιομηχανική ζώνη εκτός οικιστικού ιστού και μακριά από τα παράλια. Υπάρχουν εκεί όλες οι προϋποθέσεις όχι μόνο σύγχρονης ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον αλλά και δημιουργίας απαραίτητων δικτύων και υποδομών που θα διευκολύνουν τη λειτουργία τους.
Από τη στιγμή που υπάρχουν βιομηχανίες στην περιοχή μήπως είναι ανεδαφικό να ζητάμε να φύγουν;
Ο Ν.3325/2005 καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις μετεγκατάστασης όταν αλλάζουν οι χρήσεις γης σε μια περιοχή. Τέτοιες μεταβολές έχουν γίνει αρκετές στο πρόσφατο παρελθόν. Να θυμίσουμε τις αποφάσεις για τη μετεγκατάσταση των βιομηχανικών μονάδων από το Ρέντη και των δεξαμενών πετρελαίου από το Πέραμα στον Πειραιά.
Η ατομική ιδιοκτησία είναι συνταγματικό δικαίωμα. Πώς γίνεται να ζητάμε να φύγουν;
Το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει ρητά στο άρθρο 17 ότι: "Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος".
Ας σκεφτούμε δυο παραδείγματα:
Κάποιος κληρονομεί ένα ακίνητο κάτω από την Ακρόπολη. Αν θεωρηθεί διατηρητέο δεν έχει δικαίωμα να το γκρεμίσει και να φτιάξει ...μια πολυκατοικία!
Κάποιος άλλος έχει στην ιδιοκτησία του ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο. Κατά την εκσκαφή ανευρίσκεται ένας αρχαίος ναός! Τα δικαιώματά του να χτίσει περιορίζονται και δικαίως.
Είναι είτε το θέλουμε είτε όχι αναγκαίος όρος εξασφάλισης καλού επιπέδου κοινωνικής διαβίωσης και συνάμα απαραίτητος όρος για τη λειτουργία μιας συντεταγμένης και πολιτισμένης κοινωνίας.
Όμως οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες έχουν ξοδέψει χρήματα για τις εγκαταστάσεις τους. Θα πληρώσουν και για την μετεγκατάσταση;
Η μετεγκατάσταση βιομηχανιών είναι ένα ζήτημα που ρυθμίζεται με συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο εδώ και δεκαετίες.
Πέρα από αυτό η μετεγκατάσταση επιδοτείται και από συγκεκριμένα προγράμματα. Τέτοιο ήταν και το πρόγραμμα χρηματοδότησης προς τους επιχειρηματίες που μετεγκατέστησαν τις μονάδες τους τον Μάιο του 2009. Το εν λόγω πρόγραμμα επιδοτήθηκε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ποσοστό άνω του 50%. Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε σε παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ.
Άλλωστε η μετεγκατάσταση συνδυάζεται συχνά με τον εκσυγχρονισμό της μονάδας που καθίσταται ούτως ή άλλως αναγκαία έπειτα από κάποια χρόνια.