σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Μερόπη Δόλλα: "Μοναδική μας ελπίδα αλλά και ευθύνη η σωστή διαπαιδαγώγιση των νέων"
"...Η απόκτηση ενός πανεπιστημιακού τίτλου είναι αδιαμφισβήτητα μια πολύ μεγάλη κατάκτηση, όμως δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντος στόχος. Άλλο επιστήμονας και άλλο μορφωμένος. Άλλο επάρκεια και άλλο καλλιέργεια.
Διαφωνώ ριζικά με όλους όσους υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει χρόνος, πως τα παιδιά είναι υπερφορτωμένα με τις σχολικές απιτήσεις, πως δεν υπάρχει λόγος για εξωσχολικά ενδιαφέροντα, διότι στο κάτω-κάτω 'δεν είναι αυτά που θα τους δώσουν εφόδια για την επαγγελματική τους αποκατάσταση'...
...Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να παίζουν, να χορεύουν, να αθλούνται. Να μαθαίνουν να συνυπάρχουν, να αλληλοβοηθούνται, να λειτουργούν ομαδικά, να μοιράζονται, να αναγνωρίζουν τέλος ότι έχουν δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις...
...Εάν τους περάσουμε ότι μόνο το σχολείο, μόνο το πανεπιστήμιο, μόνο η δουλειά μετρά, λίγο πολύ έτσι θα πορευτούν στη ζωή τους, μονοδιάστατα και μονόχνοτα. Δεν είναι εύκολο σε μεγαλύτερη ηλικία να ξεφύγουν από όλα όσα τα πρώτα χρόνια της ζωής τους έμαθαν. Όταν η ξεκούρασή τους είναι η τηλεόραση και το internet (μόνο), γιατί να αγαπήσουν τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη φύση και τα ζώα; Από που θα γνωρίσουν τις εμπειρίες των ταξιδιών, ώστε να μπορέσουν να συγκρίνουν πολιτισμούς, κουλτούρες, δομές, εάν εμείς δεν φροντίσουμε να τους βάλουμε σε αντίστοιχα μονοπάτια...
...Μου είναι δύσκολο να προτείνω και πολύ περισσότερο να καθοδηγώ, εννοείται νεότερους που ζητούν την άποψή μου, παρότι πραγματικά και διαχρονικά, ανεξάρτητα από τις όποιες αναποδιές, υποστηρίζω ότι μετά από την υγεία μας η σημαντικότερη κατάκτησή μας είναι η μόρφωση και οι εμπειρίες μας...
...Στο δια ταύτα λοιπόν: Υπάρχει χρόνος για να καταλάβουμε όλοι μας, ότι μοναδική μας ελπίδα είναι η νέα γενιά. Έχουμε τεράστια ευθύνη για ότι τους κληροδοτούμε, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να μην συνεχίσουμε να τους οδηγούμε στο εύκολο, στην αποστήθιση, στην μίμηση, στην αδιαφορία..."
Μερόπη Δόλλα
"Άποψη" 23/6/11, σελ.8
Διαφωνώ ριζικά με όλους όσους υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει χρόνος, πως τα παιδιά είναι υπερφορτωμένα με τις σχολικές απιτήσεις, πως δεν υπάρχει λόγος για εξωσχολικά ενδιαφέροντα, διότι στο κάτω-κάτω 'δεν είναι αυτά που θα τους δώσουν εφόδια για την επαγγελματική τους αποκατάσταση'...
...Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να παίζουν, να χορεύουν, να αθλούνται. Να μαθαίνουν να συνυπάρχουν, να αλληλοβοηθούνται, να λειτουργούν ομαδικά, να μοιράζονται, να αναγνωρίζουν τέλος ότι έχουν δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις...
...Εάν τους περάσουμε ότι μόνο το σχολείο, μόνο το πανεπιστήμιο, μόνο η δουλειά μετρά, λίγο πολύ έτσι θα πορευτούν στη ζωή τους, μονοδιάστατα και μονόχνοτα. Δεν είναι εύκολο σε μεγαλύτερη ηλικία να ξεφύγουν από όλα όσα τα πρώτα χρόνια της ζωής τους έμαθαν. Όταν η ξεκούρασή τους είναι η τηλεόραση και το internet (μόνο), γιατί να αγαπήσουν τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη φύση και τα ζώα; Από που θα γνωρίσουν τις εμπειρίες των ταξιδιών, ώστε να μπορέσουν να συγκρίνουν πολιτισμούς, κουλτούρες, δομές, εάν εμείς δεν φροντίσουμε να τους βάλουμε σε αντίστοιχα μονοπάτια...
...Μου είναι δύσκολο να προτείνω και πολύ περισσότερο να καθοδηγώ, εννοείται νεότερους που ζητούν την άποψή μου, παρότι πραγματικά και διαχρονικά, ανεξάρτητα από τις όποιες αναποδιές, υποστηρίζω ότι μετά από την υγεία μας η σημαντικότερη κατάκτησή μας είναι η μόρφωση και οι εμπειρίες μας...
...Στο δια ταύτα λοιπόν: Υπάρχει χρόνος για να καταλάβουμε όλοι μας, ότι μοναδική μας ελπίδα είναι η νέα γενιά. Έχουμε τεράστια ευθύνη για ότι τους κληροδοτούμε, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να μην συνεχίσουμε να τους οδηγούμε στο εύκολο, στην αποστήθιση, στην μίμηση, στην αδιαφορία..."
Μερόπη Δόλλα
"Άποψη" 23/6/11, σελ.8
Η Δημοκρατική Αριστερά ζητά την προστασία των Αρχαιοτήτων στα Μέγαρα
"Επικαιρότητα" 23/6/11, σελ. 11
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)