Η ιστορία της Ρεβυθούσας λίγο πολύ γνωστή:
Από τα μέσα της δεκαετίας του 80 ξεκινάνε οι εργασίες κατασκευής της πρώτης προβλήτας στα πλαίσια του σχεδιασμού για μετατροπή του νησιού σε αποθήκη φυσικού αερίου της ΔΕΠΑ. Ξεσπούν οι πρώτες αντιδράσεις κατοίκων, κυρίως της γύρω περιοχής, που καταλήγουν και σε βίαια επεισόδια. Οι αντιδράσεις δεν καταλήγουν στην οριστική παύση των εργασιών. Μετά από δώδεκα χρόνια (και ενώ οι αλλαγές στις Κυβερνήσεις δεν επιφέρουν καμιά αλλαγή στους σχεδιασμούς!...), το νησί βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα ( η παραπάνω φωτογραφία από εκείνη την εποχή). Από τότε η βιομηχανική δραστηριότητα συνεχίζει αμείωτη. Οι αλλαγές στο τοπίο της περιοχής (προς το χειρότερο εννοείται) είναι μεγάλες...μια ακόμα όμορφη περιοχή της Δυτικής Αττικής δέχεται το πλήγμα της βιομηχανικής εισβολής.... Η Δυτική Αττική για μια ακόμα φορά γίνεται τόπος υποδοχής βιομηχανικών εγκαταστάσεων μεγάλης κλίμακας. Μάλιστα σε μια περιοχή (Ήρεμο Κύμα) που έχει εκπληκτικά όμορφα γεωλογικά χαρακτηριστικά, όμορφη παράκτια ζώνη, φυσικά λιμανάκια, μικρές αμμουδιές, κ.ά.
Το θέμα της Ρεβυθούσας βρέθηκε αυτές τις μέρες πάλι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος (και σωστά ) σε ιστοσελίδες των Μεγάρων και της Σαλαμίνας. Ο λόγος είναι ότι τα ετήσια αντισταθμιστικά οφέλη (ύψους περίπου 200000Ε ) καταβάλλονται στην Σαλαμίνα γιατί το νησί είχε απογραφεί το 2001 από τον αντίστοιχο Δήμο χωρίς να έχει γίνει ανάλογη κίνηση από το Δήμο Μεγαρέων. Ο Δήμος Μεγαρέων βρίσκεται σε διαδικασία δικαστικής διεκδίκησης για την ανατροπή των παραπάνω αποφάσεων.
Φυσικά πιστεύουμε ότι τα όποια αντισταθμιστικά οφέλη σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να καταβάλλονται και να χρησιμοποιούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για την περιβαλλοντική αναβάθμιση και αποκατάσταση της περιοχής που συνορεύει με την βιομηχανική δραστηριότητα.
Πέρα όμως απ αυτό, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το σημαντικότερο πρόβλημα είναι είναι η υποβάθμιση της φύσης και του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, και όχι τα όποια αντισταθμιστικά (αλήθεια τι υποκριτικός όρος!)....οφέλη.
Συνεπώς το σημαντικότερο ζήτημα είναι να βρούμε τρόπους να ανακαλύψουμε δυνατότητες για μια δυνατή και μακρόπνοη συμμαχία όλων των κατοίκων της περιοχής με σκοπό να αποτραπεί περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος ....Μια προσπάθεια που θα ενώνει τις περιοχές της παράκτιας ζώνης των Μεγάρων της Νέας Περάμου και της Σαλαμίνας για να ξεκινήσει η αντίστροφη δραστηριότητα, αποκατάστασης και ανάπλασης της περιοχής...
Να σημειώσουμε ότι όλη η παράκτια ζώνη που βρίσκεται απέναντι από την Ρεβυθούσα έχει χαρακτηριστεί βιομηχανική ζώνη με χάρτη σε νόμο του 2003!
Αλήθεια μήπως σκοπεύουν και σε άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα στην περιοχή;
Θα πρέπει να υπάρξουν άμεσες αντιδράσεις για τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής ...
Αυτό θα ήταν η σημαντικότερη νίκη για τα Μέγαρα την Πέραμο, την Σαλαμίνα...
Γιατί η φύση δεν έχει τιμή ....δεν ανταλλάσσεται...δεν αντισταθμίζεται
Διαβάστε για την υπόθεση:
την ανάρτηση του megara-press.blogspot.com:
http://megara-press.blogspot.com/2008/12/blog-post_5184.html
Την ανάρτηση του salamispress.blogspot.com:
http://salamispress.blogspot.com/2008_12_01_archive.html
Την ανακοίνωση του Δήμου Μεγαρέων για το ζήτημα:
http://www.eparxianews.gr/article/257-o-dhmos-megarwn-apanta-sta-osa-legontai-gia-thn-rebythoysa
