Η δυνατότητα ενημέρωσης των πολιτών σε περιβαλλοντικά θέματα για την αποτελεσματική συμμετοχή τους σε αποφάσεις που επηρεάζουν το περιβάλλον και άρα την ζωή τους, αναγνωρίστηκε ήδη από την 1η Διάσκεψη για το Περιβάλλον στην Στοκχόλμη (1972). Έτσι αργότερα θεσπίστηκε μία σειρά νομοθετικών διατάξεων σε διεθνές, Κοινοτικό και εθνικό επίπεδο όπως :
1. Η Διεθνής Σύμβαση του Άαρχους το 1998 περί των αρχών της διάχυσης της περιβαλλοντικής πληροφόρησης, της συμμετοχής των πολιτών σε θέματα περιβάλλοντος και της πρόσβασης τους στη δικαιοσύνη. Η Σύμβαση αυτή έχει υπογραφεί από τη χώρα μας και αποτελεί νομικό εργαλείο Διεθνούς δικαίου στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών.
2. Η Κοινοτική Οδηγία 2003/4/ΕΚ για πρόσβαση του κοινού στην περιβαλλοντική πληροφορία, η οποία και αντικατέστησε την παλαιότερη σχετική Κοινοτική Οδηγία 90/313 της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
3. Η ΚΥΑ - Κοινή Υπουργική Απόφαση - (11764/653/2006) ΦΕΚ Β΄327, με την οποία το Εθνικό μας Δίκαιο εναρμονίστηκε πλήρως με το αντίστοιχο Κοινοτικό περί της ελεύθερης πρόσβασης του πολίτη στην περιβαλλοντική πληροφορία.
Με την παραπάνω ΚΥΑ :
• Προσδιορίζεται το περιεχόμενο του όρου «περιβαλλοντική πληροφορία» με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια και ευρύτητα. «Περιβαλλοντική πληροφορία» είναι κάθε μορφής πληροφορία σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλοντος, τους παράγοντες, τα μέτρα και τις δραστηριότητες που το επηρεάζουν ή το προστατεύουν, με τις σχετικές οικονομικές αναλύσεις που χρησιμοποιούνται, καθώς και πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση της υγείας και της ασφάλειας του ανθρώπου.
• Ξεκαθαρίζεται ρητά ότι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα πρόσβασης στις περιβαλλοντικές πληροφορίες που κατέχονται από τις δημόσιες αρχές ή για λογαριασμό των δημόσιων αρχών χωρίς να επικαλείται την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος.
• Προβλέπεται η σχετική διαδικασία για την άσκηση του δικαιώματος της πρόσβασης στις περιβαλλοντικές πληροφορίες. Στα πλαίσια αυτά, μεταξύ των άλλων, διασφαλίζεται : (α) η ταχύτερη δυνατή διάθεση της περιβαλλοντικής πληροφορίας, (β) η διάθεση της πληροφορίας σε μορφές ή μορφότυπους που θα επιτρέπουν την εύκολη αναπαραγωγή τους και την πρόσβαση με ηλεκτρονικά μέσα
• Θεσπίζεται το δικαίωμα της ένδικης προστασίας κατά πράξεων ή παραλείψεων της δημόσιας αρχής σε ό,τι αφορά στο αίτημα νομικού ή φυσικού προσώπου για πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες.
Σίγουρα τα παραπάνω αποτελούν ένα επιπλέον εργαλείο στα χέρια της κοινωνίας των πολιτών για το έλεγχο των αποφάσεων που αφορούν στο περιβάλλον. Για να είναι ουσιαστική όμως η πληροφόρηση θα πρέπει να δίνεται με εύκολο και άμεσο τρόπο στον πολίτη, και όχι να χρειάζεται ο πολίτης να ζητά τα στοιχεία μέσω γραφειοκρατικών διαδικασιών, έστω και αν μπορεί να τα πάρει ηλεκτρονικά. Θα πρέπει να αναπτυχθούν επιπλέον εφαρμογές που να βοηθούν τους πολίτες αλλά και τις αρχές στην ενημέρωσή τους. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο προχωρούν δράσεις για την πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες (πχ κοινοτική οδηγία 2007/2/ΕΚ, INSPIRE) μέσω της δημιουργίας και λειτουργίας υποδομής χωρικών πληροφοριών. Θα πρέπει παράλληλα όμως να εξειδικευτούν τα μέτρα πληροφόρησης, που να υποχρεώνουν θεσμικά τους φορείς να δημοσιεύουν με περισσότερη λεπτομέρεια και τοπικά τα στοιχεία τους, ως μέρος της τυπικής λειτουργίας τους.
οι παραπάνω πληροφορίες αναδημοσιεύοναται από τον σύνδεσμο:
http://www.ioannina-synergasia.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=230&Itemid=1
διαβάστε το κείμενο της Υπουργικής Απόφασης στό:
http://www.scribd.com/doc/12595731/-
