Μερόπη Δόλλα: "Δεν είναι αυτή η Ελλάδα μου..."

"...Μεγάλωσα στην Κυψέλη, στην πλέον πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας. Παίζαμε με άμμο στη Φωκίωνος Νέγρη, λέγαμε καλημέρα σχεδόν σε όλους τους γείτονες. Τα παράθυρά μας δεν είχαν σιδεριές, ενώ πολλές φορές τύχαινε να αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας ξεκλείδωτα. Σήμερα τίποτα από αυτά δεν ισχύει...
...Η γειτονιά μου, όπως και σε ολόκληρη την Ελλάδα συνέβαινε, είχε πάντα ξένους...Ποτέ δεν νιώσαμε πως απειλούμασταν, ποτέ δεν αισθανθήκαμε πως χρειαζόμασταν προστασία για να βγούμε από το σπίτι μας... Σήμερα οι μπάρες μπαίνουν όσο ακόμη υπάρχει φως και όλα τα παράθυρα έχουν σιδεριές...
...Εσωτερικοί μετανάστες.Μετανάστες στη Χώρα μας...
...Οι Έλληνες ποτέ δεν ήμασταν ρατσιστές, ποτέ δεν ήμασταν φοβικοί... Πως περάσαμε στην απέναντι όχθη;...
...Η εγκληματικότητα που αυξάνει με ταχείς ρυθμούς, δεν έχει χρώμα, δεν έχει θρησκεία, δεν έχει εθνικότητα.Δεν υπάρχει καλή και κακή. Η βία είναι καταδικαστέα απ' όπου και εάν προέρχεται...
...Πρέπει πάντως να βρεθεί άμεσα λύση...
...Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι η Ελλάδα μου. Οι πιο σοφοί, οι πιο ειδικοί ενώστε τις φωνές σας και βοηθήστε να βγούμε από το αδιέξοδο, που ήδη χωρίς να καταλάβουμε μπήκαμε. Πάρτε θέση πριν να είναι πολύ αργά..."
Μερόπη Δόλλα

"Άποψη" 19/5/11, σελ.8