"...Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, βολευόμαστε και κοιμίζουμε τη συνείδησή μας μεταθέτοντας την προσωπική μας ευθύνη ... αλλού. Πόσο βολικό, πόσο ανώδυνο και συνάμα πόσο ρηχό. Ερμηνεύουμε τις γραφές κατά το δοκούν, αναλύουμε τους νόμους σύμφωνα με τις ανάγκες μας ... και πάει λέγοντας. Όλοι συνυπογράφουμε στο ότι, οι λαοί που προοδεύουν στηρίζονται στην παιδεία τους, όλοι συμφωνούμε πως πολιτισμός δεν είναι μόνο τα αγάλματα και η κληρονομιά των προγόνων μας, αλλά ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας.
...γιατί θα πρέπει να περιμένω από το Κράτος ή το Δήμο να πράξει το οτιδήποτε και να αρκούμαι απλώς στην κριτική και να μην αναλάβω την προσωπική ευθύνη να κάνω κάτι εγώ.Φυσικά δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη, υπάρχει όμως συλλογική αδιαφορία..."
Μερόπη Δόλλα