"...Και πρέπει, νομίζω, να κατανοήσουμε ότι δεν μιλάμε πλέον για τους κινδύνους που απειλούν την ψυχική μας υγεία λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης -αυτή έχει τρωθεί προ πολλού έτσι κι αλλιώς- αλλά για μία νέα ωμή, σκληρή και βάναυση πραγματικότητα, δηλ. οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες σαν αποτέλεσμα αυτής της βάρβαρης και απάνθρωπης πρακτικής που ακολουθεί αντισυνταγματικά μια κυβέρνηση που έχει χάσει τον ελληνικό λαό αλλά έχει τους δανειστές της...
...Επειδή συνήθως αυτοί που αποπειρώνται ή που βάζουν τέλος στη ζωή τους αισθάνονται ότι πνίγονται, ότι δεν υπάρχει βοήθεια, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει προοπτική από κάπου να πιαστούν, να αντέξουν, γι΄αυτό είναι απαραίτητη η ενδυνάμωση της κοινωνικής αλληλεγγύης...
...Και τέλος ένα μυστικό είναι ο καθένας να κάνει την προσωπική του αντίσταση. Αν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει, να μην φτάνει σε απόγνωση, να μην λυγίζει μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία, αλλά να βρεθεί μαζί με άλλους, όλοι μαζί ενωμένοι και να φωνάξουν. Δεν μπορούμε. Δεν έχουμε. Φτάσαμε στα όρια μας αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσετε. Να σκεφτούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να απειθήσουμε σε αντισυνταγματικούς νόμους ξεπερνώντας όμως πρώτα τον φόβο των συνεπειών, γιατί αυτός ο φόβος είναι ένα κρίσιμο σημείο σε πολλές περιπτώσεις αυτοκτονιών..."
Ιερόθεος Μπεναρδής
Ψυχολόγος
"Άποψη" 13/10/2011, σελ.14