Γράφει η mariaistoriko
Την Δευτέρα το βράδυ πήρα μιαν απόφαση. Αν γίνουν επαναληπτικές εκλογές θα πάρω τo αεροπλάνο που με χωρίζει απ’ το σπίτι μου και θα πάω να ψηφίσω. Γιατί αφού μου στερούν το δικαίωμα να συμμετέχω στην απόφαση από δω που προσωρινά βρίσκομαι, θα επιστρέψω για να το κάνω. Δε θα τους χαρίσω τη μία μου ψήφο.
Με εξόργισαν. Αυτοί οι θρασύτατοι, με ουραγό όπως πάντα το βρωμοκούτι της τηλεόρασης ξανάρχισαν να σπέρνουν το φόβο. Και με την εξωτερική βοήθεια πάντα των γερμανικών εντύπων. Με τα ίδια φτηνά τους κόλπα προσπαθούν να κάνουν πάλι το φόβο να κρυώσει τις καρδιές. Όλες αυτές τις καρδιές που ζεστάθηκαν με το χαστούκι που έφαγαν οι δυο -πρώην πια- μεγάλοι την Κυριακή το βράδυ. Κι άρχισαν να (ξανα)χρησιμοποιούν όλα τα βρώμικα τρικ που ξέρουν: Ευρώ ή δραχμή, Μνημόνια ή χάος, Μη βρεθεί η χώρα εκτός Ευρώπης, Καταστροφή της κοινωνίας και τις οικονομίας έξω απ' το ευρώ.
Τρομολάγνοι! Εκβιαστές! Από πότε το ευρώ έγινε θεός και η έξοδος απ’ την ευρωζώνη αποκάλυψη και Δευτέρα Παρουσία; Εγώ αρνούμαι να φοβηθώ. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να με τρομάξει πια. Δε φοβάμαι την άνοδο της ακροδεξιάς – της οποίας τόσα χρόνια κανάκευαν τα παρακλάδια για να εξυπηρετήσουν το σκοπό τους. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να φοβηθεί μια ομάδα αμόρφωτων νταήδων. Κανένα οικοδόμημα δε στέκεται χωρίς θεμέλια. Και αυτοί είναι σκέτοι τραμπούκοι, κενοί επιχειρημάτων. Και πιστεύω ότι ήδη εκτίθενται στα μάτια αυτών που τους ψήφισαν, με τα γλωσσικά μαργαριτάρια που πρόλαβαν και πέταξαν αυτές τις μέρες. Κι ο αυτοκράτορας είναι ήδη γυμνός. Και πολύ αξία τους δώσαμε και φτάνει. Και στις επόμενες εκλογές θα ξαναγυρίσουν στα λαγούμια τους.
Δε φοβάμαι τίποτα πια. Μ' αυτούς είμαστε ήδη στον πάτο, δεν πάει παρακάτω. Δε φοβάμαι την ακυβερνησία (στο Βέλγιο συνεχίζει την πετυχημένη θητεία του ο κανένας…) Δε φοβάμαι τους εκβιασμούς και τις απειλές τους. Αυτοί που μας έφτασαν ως εδώ έχουν ακόμα το θράσος ν’ αυτοχαρακτηρίζονται σωτήρες και να επαιτούν την εμπιστοσύνη μας; Αρνούμαι τους διχασμούς και δεν πιστεύω στα διλλήματά τους. Πάντα υπάρχει επιλογή. Μας λένε ότι θέλουν το καλό της πατρίδας. Και ήταν πάντα πρώτοι να εγκωμιάζουν τους περήφανους προγόνους που αντιστάθηκαν. Κι όμως πρώτοι έσκυψαν το κεφάλι, βάλαν τις υπογραφές τους κι αδιαπραγμάτευτα δέχτηκαν έναν οικονομικό δυνάστη. Που αποφασίζει για μας χωρίς εμάς. Και έχουν το θράσος να μιλούν ακόμη για πατριωτισμό! Ας γελάσω. Όχι δε θα γελάσω. Θα οργιστώ. Και δε θα ξεχάσω.
Στις επερχόμενες εκλογές, που απ' ότι φαίνεται μας περιμένουν στη γωνία, καθένας από μας έχει να απαντήσει σε μια πολύ απλή ερώτηση: Γραικοί ή Έλληνες; Γραικοί, που σκύβουν το κεφάλι στον εκάστοτε δυνάστη, είτε είναι ο Οθωμανός, είτε η χούντα, είτε το ΔΝΤ. Ή Έλληνες. Όπως κάποτε. Μια χούφτα ανθρώπων που αποφάσισε πως η ελευθερία είναι πιο σημαντική. Που δεν έσκυψε το κεφάλι. Που δε φοβήθηκε. Και ο κόσμος τους έλεγε τρελούς. Κι όμως τα κατάφεραν. Ας παραδειγματιστούμε. Ας μη φοβηθούμε. Ας αγνοήσουμε επιδεικτικά τις βρώμικες εκβιαστικές τους απειλές. Κι ας μας λένε τρελούς. Όποιος φοβάται, ότι κι αν φοβάται, είναι ήδη σκλάβος. Ας δείξουμε ότι είμαστε ελεύθεροι.
Πηγή: www.topontiki.gr (Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)
