"...Δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί πρέπει να χαρακτηριστώ ή όχι φιλόζωος όταν εξ'ορισμού το επίθετο αυτό δηλώνει το αυτονόητο. Γεννήθηκα Άνθρωπος και η πνευματική μου ανωτερότητα, με την οποία με προίκισε η Φύση έναντι των άλλων ζωντανών οργανισμών, μου δίνει την συναίσθηση της ευθύνης για την βιωσιμότητα και την ευημερία τους.
Αρνούμαι να δεχτώ τον χαρακτηρισμό φιλόζωος μόνο και μόνο για να διαφοροποιηθώ από κάποιους που δεν διστάζουν να δολοφονούν ζώα με φόλες, να κακοποιούν ζώα γιατί είναι άσχημη η διάθεσή τους ή ακόμα να σφαγιάζουν μαζικά ζώα με συνοπτικές διαδικασίες που θέτουν υπό αμβισβήτηση τον περίφημο Ανθρώπινο Πολιτισμό μας. Είναι αυτή η κατηγορία ανθρώπων που θα έπρεπε να χαρακτηριστεί με κάποιο επίθετο και όχι το αντίθετο...
Το αν όμως δραστηριοποιούμαστε ή όχι για να μην υπάρχουν αδέσποτα στους δρόμους είναι ένα άλλο ζήτημα. Είναι η ίδια ακριβώς φιλοσοφία και στάση ζωής που ακολουθούμε προκειμένου να μην υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι, άστεγοι ή κοινωνικά απόβλητοι λόγω της οικονομικής τους κατάστασης. Είναι η ίδια αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι στους συλλόγους όπως το Χαμόγελο του Παιδιού, τα Α.Μ.Ε.Α. και πολλούς άλλους που αναγκάζονται να ζητούν ελεημοσύνη για να σταθούν όρθιοι και να υψώσουν το ανάστημά τους σε κοινωνικά ζητήματα που αφορούν όλους μας.
...καμία οπισθοδρομική νοοτροπία δεν είναι δύσκολο να εξαλειφθεί όταν έρθει αντιμέτωπη με τους ενεργούς πολίτες μιας έστω και μικρής τοπικής κοινωνίας όπως η δική μας. Χρειάζεται μόνο υπομονή μέχρι να συναντηθούν και να υπερέχουν αριθμητικά"
Νατάσσα Μελετίου (Άποψη, 21/4/2011)