Οταν η περιβαλλοντική πολιτική επενδύει τους ελάχιστους διαθέσιµους πόρους σε λάθος περιοχές, οι περιβαλλοντικά φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Το µητροπολιτικό πάρκο στον χώρο του πρώην αεροδροµίου Ελληνικού αποτελεί παράδειγµα δαπανηρής και περιβαλλοντικά άστοχης πολιτικής.
Θα γίνει εκτός Λεκανοπεδίου, σε αραιοδοµηµένη περιοχή µε πολύ πράσινο, δίπλα στον τεράστιο πνεύµονα της θάλασσας, την ώρα που τα περιβαλλοντικά προβλήµατα πυκνοδοµηµένων και υποβαθµισµένων συνοικιών πολλαπλασιάζονται.
Η κυβέρνηση δεν τολµά να αξιοποιήσει εµπορικά παρά µόνο ένα µικρό µέρος του χώρου, µε χρήσεις τουρισµού και αναψυχής. Η φροντίδα για την καλαισθησία της επένδυσης έχει ανατεθεί στον καταλανό αρχιτέκτονα Χοσέ Ασεµπίγιο. Από την άλλη πλευρά, υπό την πίεση τοπικών αρχόντων και «οικολογικά ευαίσθητων», υπόσχεται τη δηµιουργία ενός τεράστιου δαπανηρού πάρκου. Υπερακοντίζοντας σε λαϊκισµό, οι οικολογούντες απαιτούν να µη χυθεί «ούτε ένα κυβικό µέτρο τσιµέντου» στον χώρο του πρώην αεροδροµίου, χωρίς να διευκρινίζουν ότι έτσι ευνοείται υπέρµετρα το περιβάλλον µιας ήδη ευνοηµένης περιοχής, αποκλείοντας την ευρύτερη περιβαλλοντική ανταπόδοση.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του αν. Καθηγητή Οικολογίας του ΕΜΠ κ. Κίμωνα Χατζημπίρου στα ΝΕΑ
